غزلی تقدیم به کریم اهلبیت امام حسن مجتبی (ع)

معجر خاکی

دست خدا لباس کرم دوخت بر تنت

دست کریمهاست همیشه به دامنت

فصل بهار گوشه ای از رنگ عارضت

بوی بهشت شمه ای از عطر سوسنت

مهتاب نور کوچکی از روی ماه توست

خورشید روشن از بر خورشید بودنت

گلدسته های دست تو ما فوق دسترس

پای بلال ها نرسیده به ماذنت

(( حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت ))

آدم رباست جذبه اخلاق احسنت

باشد صلاح رزم تو شمشیر بوتراب

و ، ان یکاد مادر آب است جوشنت

رزم آوری شبیه تو در جنگ نادر است

پی شد جمل به قوت بازوی توسنت

دردانه حبیب خدا در مباهله

زیر عبای ختم رسل بود مامنت

در خانه ات غریبی و مسموم کینه ها

در چارچوب مهر تو میزیست دشمنت

بی شک رواست ، حاجت هر کس گره زدست

دل را به پای معجر خاکی مدفنت

محسن حاتم زاده محرم 1394